Μα τι του/της βρήκα;

Πόσες φορές το έχετε αναρωτηθεί αυτό; Ουκ ολίγες να υποθέσω! 

Γνωρίζετε αυτό το ΕΝΑ και μοναδικό άτομο, το ξέρετε πως είναι αυτό, προσπαθείτε να πείσετε τους πάντες ότι αυτό είναι κ τίποτα άλλο δε θα  μπορέσει να είναι καλύτερο στη ζωή σας! Και ξαφνικά, τα πάντα ανατρέπονται και αυτό το άτομο βγαίνει έξω από τη ζωή σας. Τόσο έξω που πλέον αγνοείτε την ίδια του την ύπαρξη, και αηδιάζετε στη σκέψη του. 

Ε λοιπόν είναι αυτό που λέμε "Ο έρωτας είναι τυφλός". Τυγχάνει λοιπόν να τελειοποιούμε το άτομο που θέλουμε, να παραβλέπουμε τα όποια αρνητικά του στοιχεία, υπερτονίζοντας και υπερεκτιμώντας τα θετικά. Κάπου εκεί έρχεται "η στραβή". Κάτι δεν πάει καλά, κάπου δεν κολλάει η όλη υπόθεση. Παρεξηγήσεις, πλήξη, ασυμφωνία χαρακτήρων... Νέα πρόσωπα στο προσκήνιο... Και ο πρωταγωνιστής του έργου γίνεται κομπάρσος. Μπορεί να μη φύγει τελείως από την ταινία, αλλά πλέον δεν αποτελεί τον βασικό πρωταγωνιστή. Γιατί λοιπόν;

Εκεί κάνουν την περίτρανη εμφάνισή τους τα μειονεκτήματα " Δεν είναι αρκετά άντρας/γυναίκα για μένα". "Είναι ανώριμος/η". "Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε".  "Παραγνωριστήκαμε". "Είναι κολλημένος/η στο παρελθόν". "Είναι κολλημένος/η με την οικογένειά του"..... 

"Δεν είναι ερωτευμένος/η μαζί μου"... "Δεν με θέλει".... "Δεν με γουστάρει"...

Ε, λοιπόν διανύω μια τέτοια περίοδο, όπου το -αρχικά- "κελεπούρι" (aka "soulmate" aka το άλλο μου μισό και δε συμμαζεύεται) σιγά-σιγά απομυθοποιείται και γίνεται ένα άτομο τόσο κοινό και κενό που πλέον αναρωτιέμαι τι είχα βρει αρχικά σε αυτό. Είναι μια υγιής αντιμετώπισης μετά την ... "ξενέρα" της χυλόπιτας, η οποία ναι είναι τόσο κρύα όσο ακούτε δεξιά και αριστερά από διάφορους. 

Οπότε εδώ έχουμε και λέμε: τα δεδομένα μας είναι 1ον. η ύπαρξη "κελεπουρίου". 2ον. η μη ανταπόκριση του "κελεπουρίου". 3ον, η "ξενέρα" και η προσπάθεια αποφυγής της. Κάνουμε λοιπόν ό,τι κάναμε και για να κολλήσουμε με το "κελεπούρι" - απλά το ανάποδο: εκεί δηλαδή που υπερτονίζαμε τα θετικά και ήμασταν ευτυχισμένοι, τώρα υπερτονίζουμε τα αρνητικά και είμαστε και πάλι ευτυχισμένοι, γιατί γλυτώσαμε από τη συμφορά που πήγαμε να πάθουμε!

Σκεφτείτε το λίγο, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και πιο ευχάριστη. Τι σημαίνει αυτό. Όταν κάτι δεν κάθεται, είναι πάντα για καλό, σημαίνει πως δεν έπρεπε να γίνει και πως δεν ταίριαζε σε εμάς τη συγκεκριμένη χρονική σκηνή.

Δεν ξέρω αν σας παρηγορεί ποτέ αυτό, εμένα καθόλου, αλλά δεν είστε οι μόνοι που το παθαίνετε αυτό. Πολύς κόσμος αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς και εκδήλωσης συναισθημάτων. Υπάρχουν φόβοι και χαμηλή αυτοπεποίθηση ειδικότερα στις νέες ηλικίες. Θα μου πείτε, τα άγχη και η κρίση και ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος! Θα σας πω πως αν πραγματικά κάποιος θέλει να βρει χρόνο για κάτι, τον βρίσκει, έστω και αν αυτός είναι ο πιο ελάχιστος, ακόμα και κλάσματα δευτερολέπτων. 

Μην το βάζετε κάτω, είναι η ζωή σας, έχετε το δικαίωμα λοιπόν να τη ζήσετε παρέα με κάποιον που την εκτιμά και τη σέβεται όπως και εσείς. Μην πέσετε στη παγίδα του "Α είναι μπακούρι το καημένο" και βολευτείτε με κάποια "εύκολη" λύση.... Ο mr ή η mrs right θα φανεί κάποια στιγμή.... Έχετε μάτια ανοιχτά! Καλή τύχη από μένα!! :)