Η Σάμος την πρώτη φορά που την είδα....με δολοφόνησε! Με ξελόγιασε, με μάγεψε, με έκανε να την αγαπήσω και να μείνει ένα κομμάτι της καρδιάς μου για πάντα εκεί. Θα σας παρουσιάσω το μικρό μου ταξίδι μέσα από τα μάτια μου, και μέσα από τις μικρές εξορμήσεις (μικρές χρονικά) που έκανα σε αυτό το πανέμορφο νησί.
Ας πάμε πρώτα στα ιστορικά του στοιχεία, παρμένα από το λήμμα "Σάμος" στο wikipedia, έχουμε και λέμε:
Ξεκινάμε με το Κοκκάρι. Ένα καταπληκτικό μέρος, γραφικό με φυσική ομορφιά! Ουσιαστικά το Κοκκάρι είναι σαν ένα μεγάλο ακρωτήρι το οποίο στη δεξιά και στην αριστερή του πλευρά έχει δύο καταπληκτικές και πεντακάθαρες παραλίες (όπως είναι όλες οι παραλίες της Σάμου γενικά). Κατά μήκος της παραλίας αυτής λοιπόν, υπάρχουν πολύ αξιόλογα μαγαζιά cafe-bars, εστιατόρια κλπ. Ξεχώρισα το 1ο με το μπιλιάρδο, μη με ρωτήσετε πως το λένε, είδα απλά το μπιλιάρδο και μπήκα!!! Φανταστείτε λοιπόν, να σκάει το κύμα λίγα μέτρα παραπέρα, να τρως μια πεντανόστιμη βάφλα, και να παίζεις μπιλιάρδο με το παρεάκι, "The simple things in life"! 
Η 2η μέρα με βρήκε στο Βαθύ. Το Βαθύ για μένα ήταν έρωτας με τη πρώτη ματιά! Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μια πόλη, τα έχει όλα, απλά έχει επιπλέον θάλασσα, πράσινο και σπιτάκια το πολύ διώροφα με κεραμοσκεπές!!! Στάθηκα να πάρω μια ανάσα, να πιω και ένα καφεδάκι στην τεράστια πλατεία με το άγαλμα του λιονταριού και συνέχισα τον δρόμο μου! 
Ποσειδώνιο! Αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα είχα ένα σπίτι δικό μου εκεί: Ησυχία, ελάχιστος κόσμος, ένας παράδεισος πολύ καλά κρυμμένος μόνο για όσους ξέρουν το νησί. Έχει τόση ησυχία, που γελούσαμε με την παρέα μου και κάποιος που παραθέριζε μας έκανε νόημα να σταματήσουμε!!! Μόνο ο ήχος των κυμάτων και του αέρα, που φυσούσε αρκετά, μην ξεχνάτε πως βρισκόμουν στο Αιγαίο, και εκεί ο άνεμος ειδικά τον Αύγουστο, δεν αστειεύεται! Μου άρεσαν τα πολύχρωμα βότσαλα της παραλίας, τα ρηχά νερά, οι πάπιες που απολάμβαναν ανενόχλητες από τη παρουσία μας το μπάνιο τους, η ατμόσφαιρα "οικογενειακή κατάσταση" καθώς εκεί ήταν μόνο οικογένειες με παιδιά που έκαναν το μπάνιο τους και τρώγανε το ψαράκι τους μερικά βήματα παραπέρα που είχε μια εξαιρετική ψαροταβέρνα... 
Στάση για φαγητό στο Πυθαγόρειο, ένα απίστευτο μέρος, είναι εξίσου καλό και για βραδινές βόλτες καθώς γίνονται αρκετά beach parties στην παραλία που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το άγαλμα του Πυθαγόρα! (αν το διαβάσει η φίλη μου αυτό, σίγουρα θα γελάει γιατί την διαβεβαίωνα πως δεν έχει παραλία το Πυθαγόρειο ενώ έχει, και μάλιστα πολύ πολύ καλή!). Δεν έχει νόημα να σας προτείνω συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό, όλα είναι εξαιρετικά, και καλύπτουν όλα τα γούστα: από σουβλάκι μέχρι αστακομακαρονάδα! Χωρίς να έχει τρομερή σημασία, μου άρεσε η ιδέα του ανοιχτού γυμναστηρίου, δηλαδή κάποια όργανα γυμναστικής για "μεγάλους" δίπλα από την παιδική χαρά, παίξαμε αρκετά με τους φίλους μου σε αυτά! Η βόλτα στο λιμανάκι του Πυθαγορείου είναι μια εμπειρία ανεπανάληπτη, είναι λες και βρίσκεσαι στο πιο glamorous νησί, αλλά με μια ησυχία μαγική και το πρασινογάλανο χρώμα των νερών να ξεκουράζει τα μάτια σου...
Τελευταία στάση για την 2η μέρα, το Ηραίον. Το Ηραίον δεν βρίσκεται πολύ μακρυά από το Πυθαγόρειο και είναι μια απέραντη παραλία, πεντακάθαρη κ αυτή, μόνο που δυστυχώς έχει μεγάλες πέτρες, από εκείνες που γλιστράνε κιόλας! Δυστυχώς η ώρα ήταν ήδη περασμένη και η καταπαγωμένη θάλασσα δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το λίγο που περπάτησα μέσα στο χωριό με έκανε να θαυμάσω ακόμα μια φορά το πόσο όμορφο, με όλη τη σημασία της λέξης, είναι το νησί της Σάμου και πόσο φιλόξενοι είναι οι κάτοικοί του.Η 3η μέρα μας έβγαλε στο Ποτάμι, μια απέραντη παραλία πολύ κοντά στο Καρλόβασι, θυμίζει έντονα παραλίες από νησιά του Ιονίου Πελάγους: διαγράφεται μέσα από απότομες πλαγιές, καταπράσινες από τα πεύκα, καταλήγει σε μια σπηλιά (ιδανική κρυψώνα για ζευγαράκια) και με υπέροχες αποχρώσεις του μωβ στον ουρανό, όταν δύει ο ήλιος. Α ναι! Το πιο βασικό: Με τεράστια, μα τεράστια, κύματα! Ουσιαστικά, δεν κατάφερα να κολυμπήσω, όμως ευχαριστήθηκα την θέα, και να ρεμβάζω το πέλαγος ακριβώς εκεί που έσκαγαν τα τεράστια κύματα!
