Έχεις φίλο δημ/φο και δεν ξέρεις τι να του πάρεις δώρο;

Τη λύση τη βρήκα από το Facebook, το οποίο  παρακολουθεί πιστά τις αναρτήσεις όλων μας και βγάζει ό,τι πιστεύει ότι μας αφορά. Αυτό διαμορφώνεται από τα προσωπικά στοιχεία που καταχωρούμε, καθώς και από τις αναρτήσεις και τα κείμενα (status) που δημοσιεύουμε, παίρνοντας ως tags μια προς μια τις λέξεις και βγάζοντας σχετικά links στο πλάι, στο πλαίσιο των διαφημίσεων.

Για παράδειγμα: "Johnny Depp is awesome"

link: "Have you seen tha latest Johnny Depp movie "xxx"??? Press here to see more."

Κοινώς, μας πιάνει λίγο κότσο, γιατί ενώ στην αρχή λες "βρε κοίτα σύμπτωση, πάνω που τον ανέφερα τον Τζόνι, τσουπ, να μου εμφανιστεί στο πλάι", ενώ αν κάτσουμε λίγο και το σκεφτούμε, τότε, BINGO: "Το Facebook μας παρακολουθεί"!

Αρκετά με το Facebook. 

Ένα από τα links που είχα τη τύχη να πετύχω είναι το εξής online shop που προσφέρει έναντι αντιτίμου βεβαίως, έξυπνα και χιουμοριστικά δωράκια για τους φίλους μας τους δημοσιογράφους! Έχουμε πει εδώ πέρα πολλάκις πόσο περίεργα όντα είναι και πόσο ζουν τη δουλειά τους στο έπακρο. 

Μια μικρή άποψη του web shop

Ας δούμε μερικά από αυτά, μιας και "Μια εικόνα, χίλιες λέξεις"!

"Ειρήνη - Αγάπη - Δημοσιογραφία"

...μάλιστα. Αν γνώριζα την ύπαρξη αυτής της θήκης iPad πριν από λίγες μέρες που είχαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου, θα την είχα εκτυπώσει σε ένα τεράστιο πανό και θα την είχα στο μπαλκόνι μου. Μην ανησυχείτε, δεν μένουν πολλοί Έλληνες εδώ γύρω, ώστε να με λιντσάρουν!

"Είμαι ρεπόρτερ. Χρειάζομαι ένα ποτό"

...συμπληρώνω: ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!! Η δουλειά έχει μεγάλη ένταση και καμιά φορά ένα ποτό κάπως καλυτερεύει τα πράγματα! Thumbs up για το μήνυμα της μπλούζας!

Πάμε τώρα σε λίγο πιο....πονηρά και έξυπνα ταυτόχρονα!

"Έχε μου εμπιστοσύνη. Είμαι δημοσιογράφος"

Τα λόγια είναι περιττά νομίζω. Ή μάλλον φανταστείτε εικόνα: ο ανυποψίαστος εραστής να κατεβάζει το παντελόνι της κοπέλας του/δημοσιογράφου και να αντικρίζει αυτό το μήνυμα!

"Καν'το με έναν/μία δημοσιογράφο, και νιώσε τη δύναμη του Τύπου"

Το καλύτερό τους, για μένα! Εξαιρετικά έξυπνο και χιουμοριστικό μήνυμα, και να ξέρετε πως η γλώσσα των δημοσιογράφων είναι λίγο πολύ έτσι: μιλούν για εξουσία και για σεξ. Ιδανικό δώρο, ειδικά για τους πολύ φιλόδοξους του σιναφιού!!

Αλλά έχει και για τους μικρούς μας φίλους. Και για τους πολύ μικρούς μας φίλους!

Καλές αγορές!

Μια θλιβερή και αστεία επέτειος

Τη συγκεκριμένη μέρα την έχω συνδέσει άμεσα με τη μουσική της: μπόλικος Θεοδωράκης, χαρακτηριστική φωνή του Ξυλούρη, αλλά και μουσική μέσα από τις μπουάτ της Αθήνας πιο...γλυκανάλατες και ρομαντικές, γιατί όσα προβλήματα και να έχεις, δεν σταματάς να ερωτεύεσαι...

Bob Dylan, Νοστράδαμος, Χατζιδάκις, Socrates και άλλα αθάνατα διαμάντια της εποχής, μια εποχή με πολλά ερεθίσματα όπως φαίνεται, με μια επιστροφή στην φύση και στην αθωότητα, στις αξίες, στα συναισθήματα, στην ελευθερία της έκφρασης και της άποψης. Φαίνεται πως στις δύσκολες στιγμές η τέχνη ενώνει και αναπτύσσεται με απίστευτες διαστάσεις. Η δύναμη των τραγουδιών μας κάνει να μην ξεχνάμε τι έγινε, ειδικά όταν μιλάμε για Θεοδωράκη είναι σαν να παρουσιάζεται μπροστά μας σε οθόνη το στιγμιότυπο όπου τα τανκς εισβάλλουν στον χώρο του Πολυτεχνείου.

Ως προς το σήμερα, στη θλιβερή αυτή επέτειο εν έτει 2011, αναρωτιέμαι τι έχει μείνει: Η ίδια η «γενιά του Πολυτεχνείου», η γενιά της ελεύθερης έκφρασης, που τάσσεται υπέρ της διασφάλισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η ίδια αυτή γενιά τα ανατρέπει σήμερα, στο βωμό συμφερόντων. Ως σύγχρονοι ήρωες που αναλαμβάνουν πάλι να σώσουν τη χώρα.

Φυσικά, τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο. Τα κίνητρα, τα οφέλη, ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούσαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, έχουν αλλάξει, εννοείται με την κακή έννοια.

Και έτσι η επέτειος είναι θλιβερή και αστεία συνάμα.

Ευτυχώς η δύναμη της μουσικής και των τεχνών παραμένει.

Μα τι του/της βρήκα;

Πόσες φορές το έχετε αναρωτηθεί αυτό; Ουκ ολίγες να υποθέσω! 

Γνωρίζετε αυτό το ΕΝΑ και μοναδικό άτομο, το ξέρετε πως είναι αυτό, προσπαθείτε να πείσετε τους πάντες ότι αυτό είναι κ τίποτα άλλο δε θα  μπορέσει να είναι καλύτερο στη ζωή σας! Και ξαφνικά, τα πάντα ανατρέπονται και αυτό το άτομο βγαίνει έξω από τη ζωή σας. Τόσο έξω που πλέον αγνοείτε την ίδια του την ύπαρξη, και αηδιάζετε στη σκέψη του. 

Ε λοιπόν είναι αυτό που λέμε "Ο έρωτας είναι τυφλός". Τυγχάνει λοιπόν να τελειοποιούμε το άτομο που θέλουμε, να παραβλέπουμε τα όποια αρνητικά του στοιχεία, υπερτονίζοντας και υπερεκτιμώντας τα θετικά. Κάπου εκεί έρχεται "η στραβή". Κάτι δεν πάει καλά, κάπου δεν κολλάει η όλη υπόθεση. Παρεξηγήσεις, πλήξη, ασυμφωνία χαρακτήρων... Νέα πρόσωπα στο προσκήνιο... Και ο πρωταγωνιστής του έργου γίνεται κομπάρσος. Μπορεί να μη φύγει τελείως από την ταινία, αλλά πλέον δεν αποτελεί τον βασικό πρωταγωνιστή. Γιατί λοιπόν;

Εκεί κάνουν την περίτρανη εμφάνισή τους τα μειονεκτήματα " Δεν είναι αρκετά άντρας/γυναίκα για μένα". "Είναι ανώριμος/η". "Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε".  "Παραγνωριστήκαμε". "Είναι κολλημένος/η στο παρελθόν". "Είναι κολλημένος/η με την οικογένειά του"..... 

"Δεν είναι ερωτευμένος/η μαζί μου"... "Δεν με θέλει".... "Δεν με γουστάρει"...

Ε, λοιπόν διανύω μια τέτοια περίοδο, όπου το -αρχικά- "κελεπούρι" (aka "soulmate" aka το άλλο μου μισό και δε συμμαζεύεται) σιγά-σιγά απομυθοποιείται και γίνεται ένα άτομο τόσο κοινό και κενό που πλέον αναρωτιέμαι τι είχα βρει αρχικά σε αυτό. Είναι μια υγιής αντιμετώπισης μετά την ... "ξενέρα" της χυλόπιτας, η οποία ναι είναι τόσο κρύα όσο ακούτε δεξιά και αριστερά από διάφορους. 

Οπότε εδώ έχουμε και λέμε: τα δεδομένα μας είναι 1ον. η ύπαρξη "κελεπουρίου". 2ον. η μη ανταπόκριση του "κελεπουρίου". 3ον, η "ξενέρα" και η προσπάθεια αποφυγής της. Κάνουμε λοιπόν ό,τι κάναμε και για να κολλήσουμε με το "κελεπούρι" - απλά το ανάποδο: εκεί δηλαδή που υπερτονίζαμε τα θετικά και ήμασταν ευτυχισμένοι, τώρα υπερτονίζουμε τα αρνητικά και είμαστε και πάλι ευτυχισμένοι, γιατί γλυτώσαμε από τη συμφορά που πήγαμε να πάθουμε!

Σκεφτείτε το λίγο, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και πιο ευχάριστη. Τι σημαίνει αυτό. Όταν κάτι δεν κάθεται, είναι πάντα για καλό, σημαίνει πως δεν έπρεπε να γίνει και πως δεν ταίριαζε σε εμάς τη συγκεκριμένη χρονική σκηνή.

Δεν ξέρω αν σας παρηγορεί ποτέ αυτό, εμένα καθόλου, αλλά δεν είστε οι μόνοι που το παθαίνετε αυτό. Πολύς κόσμος αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς και εκδήλωσης συναισθημάτων. Υπάρχουν φόβοι και χαμηλή αυτοπεποίθηση ειδικότερα στις νέες ηλικίες. Θα μου πείτε, τα άγχη και η κρίση και ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος! Θα σας πω πως αν πραγματικά κάποιος θέλει να βρει χρόνο για κάτι, τον βρίσκει, έστω και αν αυτός είναι ο πιο ελάχιστος, ακόμα και κλάσματα δευτερολέπτων. 

Μην το βάζετε κάτω, είναι η ζωή σας, έχετε το δικαίωμα λοιπόν να τη ζήσετε παρέα με κάποιον που την εκτιμά και τη σέβεται όπως και εσείς. Μην πέσετε στη παγίδα του "Α είναι μπακούρι το καημένο" και βολευτείτε με κάποια "εύκολη" λύση.... Ο mr ή η mrs right θα φανεί κάποια στιγμή.... Έχετε μάτια ανοιχτά! Καλή τύχη από μένα!! :)

Δείτε το πριν το κατεβάσουν!

Πρόκειται για ένα άκρως σεξιστικό αλλά εύστοχο και αστείο διαφημιστικό σποτάκι. Είναι λίγο ακραίο για τα πιο εκλεπτυσμένα γούστα, αλλά πολλές φορές η αρνητική εντύπωση μένει περισσότερο απ'ότι η θετική! 

Το σποτ αυτό λογοκρίθηκε και πλέον δεν προβάλλεται από κανένα μέσο, πλην του ίντερνετ βεβαίως, αλλά.... για πόσο ακόμα;

Τέλος εποχής

Και ενώ η χώρα μας διανύει μια πολύ δύσκολη περίοδο, φανταστείτε την ώρα που σας γράφω διαπραγματεύονται ακόμη για το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της χώρας με επικρατέστερο τον Πετσάλνικο, σήμερα αρκετοί νέοι ηλικίας 23-30+ χρόνων έλαβαν το πτυχίο τους, τελειώνοντας έτσι μια σημαντική περίοδο στη ζωή τους: τη φοιτητική.

Έβλεπα σήμερα (σαν θεατής ακόμη) τα πρόσωπα που έλαμπαν, τα πανέμορφα φορέματα, τα τέλεια χαμόγελα και καλοφτιαγμένα μακιγιάζ και μαλλιά, σαν να σταμάτησε ξαφνικά ο χρόνος και τα γεγονότα γύρω σου, σαν να μην υπάρχει όλη αυτή η αβεβαιότητα και η αστάθεια στην πορεία της ζωής. Ονειρεύεσαι, τώρα που είσαι πτυχιούχος, πως θα κατακτήσεις τον κόσμο, θα ξεχυθείς στην αγορά εργασίας και θα βρεις τη καλύτερη. Γιατί έδωσες 4 από τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου παλεύοντας, διαβάζοντας και μαθαίνοντας για την επιστήμη που αγαπάς, για τις εργασίες που ξενύχτησες για να εκπονήσεις, για την αγωνία των δικών σου ανθρώπων, των γονιών σου και όχι μόνο και ναι σου αξίζει να βρεις το καλύτερο δυνατό και να μην συμβιβαστείς με τη πρώτη λύση που θα βρεθεί στο δρόμο σου. Και ναι έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι αισιόδοξος/η, φιλόδοξος/η, να ονειρεύεσαι, να φαντασιώνεσαι, να απαιτείς γιατί κανένα μα κανένα αφεντικό δεν έχει δικαίωμα να πατήσει τα όνειρά σου και να τα ακυρώσει. 

Παλεύω με τη σχολή μου 6 χρόνια. Δουλεύω πάνω στο αντικείμενό μου χωρίς να είμαι ακόμη πτυχιούχος. ΜΗΝ το βάζετε κάτω. Κρατήστε τις ελπίδες σας και το λαμπερό χαμόγελο που είχατε σήμερα, βγείτε και ψάξτε δουλειά. Δεν είπε κανείς πως είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αλλά αλίμονο αν όλα τα πράγματα στη ζωή ήταν εύκολα, θα έχαναν την αξία τους. Η ζωή είναι δύσκολη, και στην εποχή που ζούμε είναι ακόμη δυσκολότερη. Μερικές φορές όμως, είναι στο χέρι μας το αν βλέπουμε το ποτήρι μας μισοάδειο ή μισογεμάτο. 

Η θεωρία μου είναι πως το ποτήρι είναι πάντα γεμάτο, γιατί το μισό που του λείπει σε υγρό είναι γεμάτο από αέρα. Τι σημαίνει αυτό; Πως όταν έχεις τα βασικά πράγματα στη ζωή σου, την υγεία σου και τη σωματική σου ακεραιότητα αλλά και την θέληση και την πίστη πως θα κάνεις κάτι στη ζωή σου, τότε δεν αξίζει με τίποτα να το βάζεις κάτω και να γίνεσαι απλά αποδέκτης μιας κατάστασης.

Συγχαρητήρια σε όσους αποφοίτησαν σήμερα, και σε όσους θα αποφοιτήσουν στο μέλλον. Και όσοι, σαν εμένα, παλεύετε ακόμα, "και στα δικά μας"! 

Εξάλλου, όπως λέω για να ξεχνάω πως ΑΚΟΜΑ δεν έχω πάρει πτυχίο: "Ένας ακόμη χρόνος με φοιτητικό πάσο"!!!