2012 - σκέψεις

Κατ'αρχήν καλή χρονιά. Σας το λένε όλοι, άρα γιατί όχι και εγώ; Ίσως άμα μαζευόμαστε πολλοί που το λέμε, να το πιστέψουμε κιόλας! Ποτέ δεν ξέρετε... 

Κατά δεύτερον, ευχαριστώ θερμά για τα views που ολοένα και αυξάνονται, παρ'όλο που έχω να το κουνήσω καιρό, πράγμα που μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω.

Ξέρετε, το blogging για μένα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γράφω κυρίως όταν με προβληματίζει κάτι και θέλω να το εκφράσω κάπως. Το γεγονός ότι δε γράφω συχνά δεν σημαίνει ότι δεν προβληματίζομαι συχνά, αλλά ότι έχω βρει άλλο τρόπο να το εκφράσω. 

Πέρα από τις... ερωτικές μου ανησυχίες (ε τι στο καλό; μικρή είμαι ακόμα!) έχω μια τάση να σας δείχνω ό,τι θαυμάζω και ό,τι μαθαίνω, σαν να προσπαθώ να αποθηκεύσω για πάντα αυτές τις στιγμές στο κεφάλι μου σαν αναμνήσεις αλλά με τεκμήρια! 

Αυτό το διάστημα συνέβησαν πολλά πράγματα σε προσωπικό επίπεδο πάντα. Πέρα από όλα τα άλλα τα λίγο-πολύ γνωστά που συμβαίνουν στον κόσμο. Πολλές δύσκολες στιγμές, αρκετές χαρές, μεγάλη ανασκόπηση και ενδοσκόπηση για τη χρονιά που πέρασε, η οποία, και αυτό είναι το αξιοσημείωτο, μου πρόσφερε μόνο στον επαγγελματικό τομέα! Πολλοί θα αναρωτιέστε "μα πώς;" και ίσως θα εκνευρίζεστε λίγο και δεν σας αδικώ. Η ζωή είναι πλέον πολύ δύσκολη και η παραμικρή δουλειά με το ελάχιστο των εισοδημάτων είναι "μάννα εξ'ουρανού". Κάποιες φορές όμως, εσείς που παρακολουθείτε στενά αυτό το ιστολόγιο, θα έχετε διαπιστώσει το εξής: την μελαγχολία μου.

Δεν είναι ότι δε μου αρκεί αυτό που έχω, αλλά είναι αυτό το υπερβολικό άγχος για το τι θα απογίνω στη ζωή μου, αν πρέπει να συμβιβαστώ με αυτή τη δουλειά που έχω ή να κυνηγήσω μια μεγαλύτερη αμοιβή και θέση, αν θα αποκατασταθώ (με έξτρα στενό μαρκάρισμα από τον οικογενειακό και τον κοινωνικό περίγυρο) , αν θα μείνω Αθήνα, αν θα μείνω Ελλάδα, όλα αυτά δεν είναι και λίγα και προφανώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην παράνοια λίγο-λίγο.

Και έτσι, παρανοϊκή όπως είμαι, έφτασα στο 2012. Δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι το έτος αυτό θα είναι το καλύτερο ever, μπορεί για κάποιους να είναι, για κάποιους άλλους να είναι το πιο χάλια, συνήθως κάπως έτσι πάει. Νομίζω όμως πως δεν είναι λάθος να ονειρευόμαστε ή να σκεφτόμαστε πως θα μας έρθουν τα καλύτερα. Εξάλλου αν μας το στερήσουν και αυτό, τι μας μένει; Καλύτερα να πέσουμε σε κώμα, που λέει ο λόγος. Όνειρα σημαίνει στόχοι και στόχοι σημαίνει πράξεις. Δηλαδή, δεν αρκεί μόνο να ονειρευόμαστε, αλλά πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας. Θα το πω πολλές φορές μέχρι να το εμπεδώσετε και εσείς και εγώ: Έχουμε μια ζωή μόνο. Για 2η υπάρχουν πολλές φήμες, αλλά μέχρι να φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο (χτύπα ξύλο) κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί με βεβαιότητα και με απτές αποδείξεις. 

Ζήστε αυτόν τον χρόνο σαν να είναι ο τελευταίος σας! Οι εμπειρίες που μπορείτε να ζήσετε είναι άπειρες! Αποκτήστε - κατακτήστε όσες περισσότερες μπορείτε!

Καλή χρονιά ;)

~ Purple ~