Μελαγχολικός Σεπτέμβριος...

Αγαπώ τον Σεπτέμβριο! Είναι ο μήνας των μεγάλων αποφάσεων και των μεγάλων αλλαγών! Είναι σαν να λέμε: "Η αρχή του χρόνου"! Βάζουμε μπρος σχέδια που θέλουμε να υλοποιήσουμε μέχρι τα Χριστούγεννα όπως: αποταμίευση, δίαιτα, διάφορες εκκρεμότητες σπιτιού & οικογένειας... Εμείς οι φοιτητές λέμε: "Θα διαβάσω", "δε θα βγαίνω κάθε μέρα", "θα πηγαίνω σε όλες τις παραδόσεις των μαθημάτων". 

Το κοινό όλων αυτών είναι πως δύσκολα τα τηρούμε, ή δεν τα τηρούμε καν! Είναι σαν να αγαπάμε να βάζουμε στον εαυτό μας όρια, ενώ ουσιαστικά θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα πέρα από αυτά! 

Είναι επίσης αυτό που λένε "Όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει", και εκνευριζόμαστε με το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, πόσα έχουνε μαζευτεί που πρέπει να κάνουμε, και, βεβαίως, που αναλογιζόμαστε τα λάθη μας... 

Αυτό το τελευταίο πονάει λίγο. Λένε, δεν ξέρω αν συμφωνείτε και εσείς, πως υπάρχει κρίση. Κρίση ως προς τα οικονομικά κυρίως, αυτή είναι η κρίση που ταλαιπωρεί τους περισσότερους! Με τον καιρό όμως και μέσα από την επαφή μου με τους ανθρώπους εντοπίζω μια άλλη κρίση, πιο σημαντική, την κρίση των συμπεριφορών και των αξιών, την κρίση έλλειψης συναισθημάτων. Την κρίση έλλειψης εμπιστοσύνης ανάμεσα στους ανθρώπους.  Και ξέρετε τι λέει ο λαός; "Εμείς να είμαστε καλά και όλα γίνονται". Με τις ... κρίσεις που προανέφερα, δεν ξέρω πώς θα μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να τις διαχειριστεί έτσι, ώστε να είναι καλά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε κρίση στην ψυχολογία μας. Κρίση στην όρεξή μας για ζωή. Απαισιοδοξία, ματαιότητα. Μαυρίλα. 

Πριν ανέφερα κάτι για νέους στόχους και ελπίδες. Το να κάνεις στόχους σε μία τέτοια κρίσιμη εποχή για την ανθρωπότητα είναι 100% υγεία! Το μόνο που μας μένει, είναι να ελπίζουμε και να μη το βάζουμε κάτω. Και αν η κρίση της καλής ψυχολογίας μας ξεκινά από μέσα μας, τότε ίσως θα πρέπει να κάνουμε έμπρακτα κινήσεις και δραστηριότητες που να την ανεβάσουν. "Δεν έχω λεφτά" θα μου πεις.

Υπάρχουν όμως πολλά άλλα που μπορούν να σε βοηθήσουν: 

έχεις την οικογένειά σου, έχεις τους φίλους σου που είναι σαν οικογένειά σου, (αν είσαι ακόμα πιο τυχερός) έχεις σύντροφο δίπλα σου (αν δεν έχεις, είσαι ελεύθερος/η για να βρεις). Όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους, μπορείς να ελπίζεις και μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και η ελπίδα για αυτούς.


Όσο έχεις την υγεία σου και την ψυχολογική σου υγεία, μπορείς να γίνεις παραγωγικός, να προχωρήσεις στη ζωή σου, να κάνεις βήματα πέρα από αυτά που φαντάζεσαι. Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές, αισθάνονται πολλά και καταλαβαίνουν ακόμα περισσότερα από όλα τα όντα αυτού του πλανήτη. Εκτίμησε το πόσο μοναδικός είσαι σαν άνθρωπος και πως η ζωή σου είναι εδώ και τώρα. Μην μιζεριάζεις, ζήσε.